Daar ben ik nog een keer!

Ik zit nu op het vliegveld in Londen, ik verveel me toch, dus ik kan net zo goed nog even m'n blog schrijven (want thuis heb ik daar waarschijnlijk geen zin / tijd meer voor ). De reis is tot nu toe goed verlopen! Ik heb veel te veel spullen bij, maar niemand doet moeilijk, dus dat is wel lekker. Het is alleen een beetje lastig lopen met een zware laptop tas, zware rugzak, winterjas, trui, didgeridoo en flesje water.. maargoed, zo het vliegtuig in en dan zit het er alweer op!

Om even terug te gaan naar afgelopen week;

Vorige week maandag ben ik naar Waterfront geweest, daar wilde ik nog een laatste keer heen. Dit is een veilig en heel pretting stukje Kaapstad, maar ook wel weer heel nep, en niet het echte Zuid Afrika. Daar heb ik nog wat souvenirtjes gehaald, wat gegeten en daarna naar de film 7 pounds geweest, best goed! De volgende dag had ik ingepland om m'n laatste souvenirtjes te kopen. Dit ben ik gaan doen op longstreet en Green market square (het toeristen walhalla :P) Rond half 5 reed ik terug naar huis, rond die tijd is het altijd heel druk op lower main road en main road, en een complete chaos, maar dat ben ik onderhand gewend. Ik stond in de file op lower mainroad in Woodstock, muziekje op, ramen dicht, deuren op slot.. heel veilig! Dacht ik.. voor ik het wist kwam er iemand op m'n auto af rennen, sloeg met z'n blote vuist m'n raam van m'n bijrijders stoel kapot en greep naar m'n tas die op de grond lag. Ik wist niet wat me overkwam, maar ben als een gek aan m'n tas gaan trekken om hem terug te krijgen (wat achteraf best een stomme actie was.. wat als hij een mes ofzo gehad had!) Helaas was het tevergeefs, de kl**tz*k was helaas sterker.. Vervolgens raakte ik helemaal in paniek.. wat was er nou zojuist gebeurd? Al m'n sleutles, geld, pinpas rijbewijs en souvenirs zaten in die tas! Ik kon niet doorrijden want ik stond in de file, en terwijl er om me heen overal mensen stonden en reden, niemand deed wat!!! Tot er een gozer op m'n auto afkwam, bukte en ik nog net kon zien dat hij m'n telefoon en fototoestel van de grond raapte en.. in zijn zakken stopte!!!! Dus ik begon huilend en trillend kei hard tegen hem te schreeuwen. Blijkbaar was dit zo angstaanjagend dat hij m'n telefoon en fototoestel terug gooide doorhet kapotte raam. Ik heb geprobeerd om zo snel mogelijk thuis te komen, wat nogal lastig was omdat het zo druk was. Het duurde eeuwen tot ik thuis was. Toen bedacht ik me dat niemand thuis was en ik geen sleutels meer had. Ik belde Michiel maar die zat aan de andere kant van Kaapstad. Ook ontdekte ik op dat moment pas dat m'n hand onder het bloed zat, ik had flink wat sneetjes in m'n hand door het glas dat door de hele auto spatte. Ik had zelfs glas in m'n mond. Ik ben doorgereden naar het kantoor van Vivant waar ik m'n kamer van huur. Gelukkig was de eigenaar er en die heeft nieuwe sleutels gepakt en me naar huis gebracht. Daar heeft hij gewacht tot Michiel en Bianca kwamen. Helaas bedacht ik me opeens dat ik niet alleen alle sleutels in m'n tas had (remote van de gate, voordeur, slaapkamer deur) maar ook m'n adres!! (bij toeval een blaadje voor het ophalen van een pakketje op het postkantoor) We zijn dus de hele avond bezig geweest met aangifte doen (ze herkende me zelfs op het politiebureau!), nieuwe sloten regelen en rustig worden. Gelukkig waren m'n huisgenootjes heel lief voor me. 's Avonds om half 11 nog wat gaan eten bij Pancho's. Maar op dat moment merkte hoe een inpakt het op me gehad had. Ik schrok van elke persoon die me aankeek, iets vroeg op straat etc. Ik heb ‘snachts bij Bianca op dr kamer geslapen. Helaas was slapen nogal lastig omdat ik steeds geluiden hoorde. De volgende ochtend was ik alleen thuis, en elke keer als ik iets hoorde aan het hek, of bij de deur begon m'n hard weer sneller te kloppen. Op dat moment wilde ik echt niets liever naar huis, maar aan de andere kant wilde ik mijn tripje graag positief afsluiten. Want ik heb een super tijd gehad, en het zou zonde zijn als ik met een negatief gevoel naar huis zou gaan omdat zo'n sukkel een shot nodig heeft van het 1 of ander. Ik moest dus even doorzetten! 's Middags ben ik met Michiel naar Kalkbay geweest, en 's avonds weer naar de Film (om mezelf bezig te houden) 's avonds nog een drankje gedaan bij Stones maar ik was moe en voelde me niet erg vrolijk. Donderdag stond een tripje naar de Townships gepland. Ik wist eerst niet zeker of ik wel durfde te gaan, maar wilde aan de andere kant wel zien waarom mensen dit soort dingen flikken. We zijn eerst naar een aids kliniek gegaan. Het was eigenlijk gewoon een normaal ziekenhuis, maar dan met doodzieke uitgemergelde mensen. We voelde ons er niet echt op ons gemak en hebben het dan ook snel weer voor gezien gehouden. Daarna zijn we naar Mzoli's gereden. Dit is een soort restaurant in het midden van guguletu (een Township) Hier kies je je vlees uit bij de slager naast het restaurant, dat wordt allemaal bij elkaar in een bak gegooid en op de braai gelegd. Na een tijdje krijg je 1 grote bak met verschillende soorten vlees die je met je handen mag opsmikkelen. Getver! Haha. Een grote bak pap (maisprakje wat lijkt op aardappelpuree maar eigenlijk smaakt naar niks, ja.. het had misschien wat weg van snoeppapier) en chackalacka salade (was ook niet aan mij besteed :p) Wel een hele ervaring en leuk om een keer geweest te zijn. Daarna gingen we een collega van michiel even afzetten bij het Casino, dit bleek een gigantisch las Vegas achtig complex te zijn. Restaurants, winkeltjes, casino, clubs en zelfs een schaatsbaan, midden in Zuid-Afrika!! Hier wilde we nog wel een keer naar terug! Maar om het contrast nog groter te maken reden we 10 minuten later alweer richting de volgende Township. Michiels collega vertelde; links is het relatief veilig, maar rechts stikt het van de gangs en criminaliteit, om vervolgens rechts af te slaan! M'n handjes begonnen te zweten en m'n hart sneller te kloppen.. uhm.. ik vond 1 traumatische ervaring wel genoeg!! Ze vertelde ons dat we niet bang hoefde te zijn dat er iets zou gebeuren en dan we met haar veilig zouden zijn. We parkeerde onze auto ergens aan de rand van de Township en er liep meteen een man op ons af, hij hield de deur voor ons open en ik werd een beetje huiverig. Gelukkig was hij de begeleider van een organisatie die kinderen een kans en afleiding bied. Hij vertelde over de kinderen en de wijk. Veel van de jongens zitten in een gang en 9 op de 10 kinderen zijn aan de drugs. Dit begint vaak al op vroeg leeftijd, zo rond de 10 jaar. Maar nog veel jonger is geen uitzondering. Meisjes komen al vroeg in aanraking met jongens en hij vertelde zelfs dat sommige jonge meisjes zelfs al meerdere abortussen hadden laten plegen. Bizarre verhalen, vooral als je de kids zelfs ziet. Michiel heeft met de jongen een potje voetbal gespeeld op een geasfalteerd veldje na de berm die helemaal vol met afval en zooi ligt. Niet echt een inspirerende omgeving, maar wel een erg interessante. Danielle en ik zaten aan de kant het voetbal te kijken tot er opeens een paar super schattige meisjes onze kant op schuifelde. Eerst waren ze een beetje bang maar voordat we het wisten waren we helemaal omringd door kleine kinderen de ene nog schattiger dan de andere. Ze begonnen allemaal vragen op ons af te vuren en mijn blonde haar vonden ze ook nogal interessant. Allemaal handjes waren over m'n haar en armbanden aan het wrijven. Het deed me echt wat deze kinderen, ze klonken al zo volwassen als ze praten, en je weet gewoon dat 90% van deze kinderen uiteindelijk ergens belanden wat ze niet veel goeds zal doen. Je weet dat deze kinderen gewoon geen goed leven hebben en krijgen wat ze eigenlijk verdienen. Het was mooi om te zien hoe erg ze opleefde toen wij er waren, helaas moesten we ook weer weg en meteen werd gevraagd wanneer we weer terug kwamen, we kregen knuffels van iedereen en toen we naar de auto liepen werden we achtervolgd tot de auto en uitgezwaaid door iedereen. Erg interessante ervaring die erg veel impact gehad heeft. Om maar weer een contrast er in te gooien hadden Michiel en Danielle verzonnen dat het misschien een idee was voor mij om de laatste 2 nachten in een hotel door te brengen, zodat ik het bange gevoel niet meer zou hebben ,tot rust zou komen en m'n trip positief kon afsluiten. Die avond hebben we een 4 sterren hotel geboekt aan de zee in Seapoint. Met zwembad en ontbijtbuffet! Een leuk voorruitzicht dus. 's Avonds ben ik naar Assembly gegaan voor de laatste keer. Even doei zeggen tegen iedereen. Gelukkig was mijn baas weer erg enthousiast (ahum) maar goed, ik zal hem niet missen! Ik heb een super tijd gehad en ik vond het werk heel erg leuk en daar doe ik het dan maar voor. Er kon niet eens een ‘thank you' af. Sukkel. De volgende ochtend heb ik m'n spullen ingepakt (ofja, in m'n tas gestouwd) en ben ik met de taxi naar het hotel gegaan. Michiel moest nog werken tot het einde en die zou later komen. Daar een mooie kamer gekregen met zeezicht en een TV (die begon ik langzaam te missen ;)) Daar nog wat aan m'n thesis gewerkt (wat er deze week niet echt van gekomen is door alle gebeurtenissen) totdat Michiel kwam. 's Avonds zijn we bij Royale in Longstreet gaan eten met Michiel, Bianca, Suzy en Michelle (m'n huisgenootjes) en daarna naar de Waiting Room gegaan. Daar was het super gezellig, en werd het nog gezelliger toen een hoop mensen van de Cederberg trip binnenkwamen. Daar afgesproken dat we een keer in Eindhoven uitgaan met z'n alle. De volgende ochtend optijd eruit voor het gigantische ontbijtbuffet! Je kon echt eten wat je maar kan bedenken en meer!! Toen met Michiel naar Longstreet gegaan omdat ik al m'n souvenirtjes weer opnieuw wilde kopen, dat gedaan en toen terug gegaan naar het hotel om vervolgens aan het zwembad te ploffen. 's Avonds ben ik met Michiel en Bianca naar het casino gegaan wat we op donderdag gezien hadden. Hier hebben we lekker gegeten, door het casino gewandeld en toen met nog 3 jongens die ook zouden komen naar een club gegaan in het casino. Hier was ik met m'n blonde haar weer eens een attractie. Voelt toch wel ongemakkelijk en ze draaide allemaal muziek die iedereen kon mee zingen, maar waar ik nog nooit van gehoord had! Daarna zijn we weer het casino ingegaan en besloten dat we wilde leren Black jack spelen. Ze hadden aan de zijkant kamertjes waar je een soort van ‘les' kon krijgen. Die hebben we genomen en ik ben echt helemaal enthousiast! Echt een leuk spel. We durfde niet met geld te spelen dus zijn bij tafels gaan kijken hoe andere mensen het deden. Ach.. wie weet in Las Vegas! Toen naar huis gegaan en de volgende ochtend weer genoten van het ontbijt buffet. Toen terug gegaan naar Observatory naar m'n huis en daar nog gezellig m'n huisgenootjes gekletst en opnieuw m'n tas ingepakt (wat echt een ramp was) ik heb met pijn in m'n hart dingen moeten achterlaten. Daarna nog met m'n huisgenootjes en Michiel gaan lunchen bij Mimi's wat dan ook echt de laatste activiteit was in ZA. Omgekleed en op naar het vliegveld. Ik schrijf dit nu vanuit het vliegtuig richting Dusseldorf. Over 15 minuutjes ga ik alweer landen en kan het normale leven weer beginnen.

Although there happened some stuff.. I had the time of my life!!