Day 21: Hollywood Beach

We ontbijten met een bagel en stappen dan in de auto richting de Sawgrass Mills Mall, onze laatste kans tot inkopen doen! Als we bij de auto staan komt Luis (de motel eigenaar) meteen met een big smile vragen of we wat nodig hebben.. ehh nee.. bedankt. We shoppen de hele middag (kopen niet heel veel, maar deze mall is HUGE!! De grootste van Florida dus het koste wat wandel tijd..).

Als we terug zijn in het motel vraagt Eline aan Luis of hij iets heeft om onze koffers morgen te wegen en binnen 2 seconden is hij al naar binnen gerend om een weeg dingetje te halen. Haha deze man is echt te gek! We lopen aan het eind van de middag nog de ‘broadwalk' op, een wandelpad die helemaal langs de oceaan loopt met allerlei restaurantjes en winkeltjes er langs. Het voelt hier 1000x gemoedelijker dan gisteren langs Ocean Drive. Als we weer in de hotelkamer zijn gaan we beginnen met het minst leuke van de vakantie; proberen alle spullen weer in de koffers te krijgen. Eline gaat ook nog vragen of we onze tickets kunen printen als we inchecken en dat is allemaal geen probleem, we hebben dus al ingecheckt in ons vliegtuig morgen, wel een fijn idee. Ook vraagt Eline of we morgen onze auto mogen laten staan tot een uur of 2.00 of dat we heel misschien wat later mogen uitchecken. Met een dikke smile zegt Luis dat het allemaal geen probleem is, super relaxed!! Wie weet kunnen we morgen vroeg/middag nog even van het strand en de zon genieten! Om 20.30 besluiten we maar even een break te nemen en richting Chili's te rijden voor ons laatste avondmaal.

We eten super lekker, (en krijgen weer een mooie piepschuim-achtige doos mee met de left-overs) als we klaar zijn is het al 22.15 en de tent zit stikvol en er zitten zelfs nog mensen te wachten om te gaan eten. Bizar! Terug in de hotelkamer gaan we verder met onze koffers.. het past eigenlijk niet echt, de koffers zijn wat te zwaar, maar we gokken het erop dat het morgen wel goed komt.

Day 20: Miami Beach- Hollywood Beach

Na een rotnacht (onze buren bleven de hele nacht maar in en uit hun hotel kamer gaan en dat maakte nogal wat herrie) staan we op, pakken onze spullen en lopen naar beneden. We wachten met onze handen strak om onze koffers (zodat de mensen van het hotel er niet steeds aan gaan zitten, haha, hollanders) op onze auto en rijden richting Bayside Marketplace, een winkelcentrum langs de baai van Miami, hier lopen we wat rond, het ligt er mooi, maar de meeste winkels kennen we onderhand wel. We rijden via Little Havana (een cubaanse wijk) naar Coral Gables, hier zien we een leuk marktje midden op straat, maar zien dan dat het een film-set is. We parkeren in de buurt en gaan even kijken. Het ziet er niet echt uit als een kleine productie, maar kunnen niet zien wat of welke film het is (later zien we op tv dat het gaat om ‘Pain And Gain' een film met oa Mark Wahlberg, geproduceerd door Michael Bay, geen kleintje dus!) Erg leuk om gezien te hebben. We rijden nog langs wat plaatsen die de Lonely Planet aanraden en rijden dan door naar de volgende plek, hier parkeren we weer en lopen door de Coco walk, een tropisch uitziend winkelcentrum. Leuk, maar ook een beetje been there done that. We rijden door naar het design district wat er een beetje vervallen uitziet, maar waar we ook nog wat winkelen. Daarna rijden we verder naar ons eindpunt van vandaag en eigenlijk ook van onze hele vakantie; Hollywood beach. Een stadje boven Miami en onder Fort Lauderdale. We hebben een supernette motel kamer en de eigenaar is echt té aardig. Hij praat wat slecht engels, maar heeft alles hier super geregeld, er staan zelfs bedden die hij als we willen naar het strand brengt zodat we er op kunnen liggen (we zitten 50m van het strand).

Day 19: Key Largo- Miami Beach

Als we 's ochtends uit het raam kijken zien we dat heel de parkeerplaats blank staat en ook op TV ze waarschuwen ze voor ‘Flooding' in Miami. We zullen wel teruggepakt worden omdat we zo'n mooi weer gehad hebben de rest van de vakantie. En we horen dat het in NL niet heel veel anders is op het moment, dus we moeten het er maar mee doen. We stappen in de auto richting Miami en ontbijten onderweg bij de Internatonal House Of Pancakes (IHOP).

Het is veel te veel en we krijgen het natuurlijk weer eens niet op. Netjes je bordje leegeten is er hier in Amerika niet bij, we vragen dan ook weer een boxje, die pannenkoeken gaan er morgen ook nog wel in.

We gaan nog even langs een Wholefoods en de Best Buy (na wat onderzoek de winkel met de goedkoopste cd'tjes en de grootste collectie) en rijden dan door richting Miami Beach. Als we bij het hotel midden in Miami Beach aankomen gaat Eline inchecken en komen we tot de conclusie dat het het makkelijkste is om ‘valet' te parkeren. Het is ongetwijfeld niet de goedkoopste manier, maar makkelijker dan heel Miami Beach doorrijden voor een parkeerplekje vlak voor memorial day weekend. Een mannetje neemt dus het stuur over en een ander mannetje heeft al onze koffers op een karretje gezet en zet al koers richting de lift. Grrr, we kunnen onze koffers ook wel zelf achter ons aanrollen. Maargoed, het meneertje loopt mee tot in onze kamer en we geven hem dus maar een fooi. Zo awkward altijd.. niet helemaal ons ding. Maar goed, de kamer stelt niet heel veel voor ondanks de sjieke behandeling dus we gaan snel weer de straat op. We lopen in de bloedhete zon richting het Hollocaust Memorial, wat na het lezen van alle verhalen en het gevoel wat de plek geeft, toch wel erg veel indruk op ons maakt. We zijn er bijna alleen dus we lezen rustig alles door, en door de stilte en de ‘sfeer' muziek is het toch wel stof voor nadenken.

Maar goed, we zijn op vakantie dus we zetten koers naar het winkelgedeelte waar we helemaal langs lopen en lopen terug over het strand naar ons hotel. Het is een heerlijk breed strand en omdat het wat later op de dag is, is het goed uit te houden in de zon.

We relaxen even op de kamer en lopen dan naar Ocean Drive. We weten niet hoe deze plek er normaal uitziet, maar het ziet er nu letterlijk en figuurlijk zwart van de mensen. Morgen begint het ‘black beach weekend' een groot urban feest dat gehouden wordt in Miami Beach tijdens het memorial day weekend. Er vallen tijdens dit festival elk jaar doden door steek- en schietpartijen, wat ook de reden is dat we maar 1 dag Miami doen en daarna een stukje noordelijker overnachten. We voel ons er overdreven blank en niet geheel op ons gemak, ondanks dat we het wel leuk vinden om rond te kijken. Dikke auto's, kei harde hip hop en R&B, half naakte donkere vrouwen en donkere mannen standaard met hun broek onder hun kont en een witte tanktop (ze zijn niet echt orgineel ;)). We lopen Ocean Avenue af en besluiten er toch maar niet te eten. We lopen naar Espanola way, een straat met wat pizzeria's en Mexicaanse restaurants, een zwaar overrated toeristenspot waar we binnen 1 minuut alweer doorheen zijn. We zien verderop een sushi tent waar het druk is en besluiten dus al snel om hier wat verse sushi te bestellen en onszelf snel op te sluiten in onze hotel kamer voordat het hier echt losbarst. Morgen richting het Floridiaanse Hollywood beach!

Day 18: Key West- Key Largo

We staan om 7 uur op zodat we op tijd kunnen ontbijten aan het zwembad en zetten dan koers richting Key Largo, het grootste en het noordelijkste eiland van de Keys. Dit zou moeten betekenen dat we van het ene paradijs naar het andere rijden maar onderweg blijkt dit toch anders. Het wordt donkerder en donkerder en na een tijdje begint de regen met bakken uit de hemel te vallen. Als we om 11:00u aankomen op Key Largo is het donker en zijn we zeker niet in het paradijs. We parkeren bij ons hotel en lopen naar de haven die ernaast ligt. We gaan bij het snorkelbedrijf vragen hoe zij denkt over snorkelen met dit weer. Ze kijkt niet echt blij en zegt dat ze op zich wel willen vertrekken maar dat als het gaat onweren ze ommekeer moeten maken en we ons geld niet terug krijgen. We kijken nog eens om ons heen en naar het donkere water waar we ons in zouden moeten laten afzakken en concluderen dan dat het echt een slecht plan is om nu te gaan snorkelen. Behoorlijk chagrijnig lopen we naar de auto, we kunnen nog niet inchecken, het regent en er is verder niks maar dan ook echt niks te doen op dit eiland. We rijden naar de supermarkt voor lunch en lopen daar wat rond. We kunnen eindelijk een beetje lachen om de situatie en worden dan ook een beetje melig. We lachen ons rot als we met onze broodjes in de auto zitten te lunchen terwijl de regen tegen de ramen klettert. We rijden hierna terug naar het hotel en kunnen gelukkig al inchecken. Als het droog is lopen we naar het prachtige zwembad inclusief tiki bar en jacuzzi. We zwemmen wat en zitten in de bloedhete jacuzzi terwijl het regent. Ach, dit heeft ook wel wat.

We relaxen nog wat op de kamer en gaan daarna eten bij Mrs. Mac's kitchen, een aanrader op het eiland.

Het is een leuke diner met de muren helemaal beplakt kentekenplaten, zelfs een aantal Nederlandse. We delen een vis en garnalen basket, dat moet eigenlijk als je op een vissers eiland zit en als Key Largo en nemen als toetje een stuk Key Lime Pie, dé plaatselijke delicatesse.

De andere plaatselijke delicatesse; conch fritters (gefrituurde zeeslakken) slaan we maar over. Als we terug in het hotel zijn kijken we nog wat TV en zien dat heel Miami blank staat, toppie, die richting gaan we morgen op! Ach ja, we zullen wel zien!

Day 17: Key West

We slapen een beetje uit en eten een heerlijk ontbijtje met home-made cinemon rolls in de relaxte tuin van het guesthouse.

Het is weer erg warm in de zon, dus we huren na het ontbijt 2 fietsen bij het guesthouse.

Op de fiets is de hitte wel te doen en we fietsen eerst naar de haven waar bizar donkere wolken hangen als je links kijkt, maar rechts is het helderblauw. Heel apart, gelukkig komt er de rest van de dag geen drupje uit die donkere wolken. We fietsen langs de rand van het eiland naar de andere kant en shoppen daar wat, we komen ook bij een dierenwinkel die een hoop super kleine puppies verkoopt die je kan aaien. Echt té schattig, maar ook wel erg zielig. De puppies lijken omhoog te springen zo van: haal me hier vandaan!! We trekken het al snel niet echt meer en gaan dan verder, we fietsen richting de Dairy Queen om de Blizzard uit te proberen, een soort Swirl maar dan in een veel te grote pot, even lekker verkoelend zo rond het warmste punt van de dag.

We fietsen dan langs het zogenaamde zuidelijkste punt van de VS (het schijnt officieel niet écht het zuidelijkste punt te zijn) er staat hier een grote boei met dat we 90 mijl van Cuba zitten en mensen gaan er mee op de foto. Er staat in de giga rij in de brandende hitte, we bedanken ervoor en maken een foto vanaf de fiets. Beetje overrated dit.

We droppen dan onze gekochte spullen af bij het guesthouse en fietsen naar een state park, mogen weer betalen zoals bij elk state park dat je hier in de VS inrijdt en komen dan bij een super mooi strand en helder water met een schaduwrijk bos er langs met allerlei picknick tafels. We hebben eigenlijk nog niet gedaan wat je eigenlijk moet doen op Key West: NIKS! En het is hier wel erg relaxed, dus Eline fietst terug naar het guesthouse voor een bikini, handdoek, drinken en wat boekjes, waarna we de middag al slapend, lezend en zwemmend doorbrengen.

Behoorlijk verbrand komen we terug bij het guesthouse waar we ons klaarmaken voor de avond. We lopen Duval street weer op richting Melory Square waar we weer wat shows bekijken. We hebben als we teruglopen geluk; er komt een tafeltje vrij langs het water op melory square met uitzicht op de zonsondergang, dus die pikken we in en eten 2 lekkere sandwiches.

Day 16: Florida city - Key west

Vandaag gaan we naar de keys! We ontbijten weer heerlijk bij het hotel en zetten dan koers naar het zuidelijkste puntje van de VS. We rijden eerst nog even langs de Publix supermarkt voor wat drinken en broodjes en rijden dan naar highway 1. We krijgen beiden nog even een hartaanval aangezien we een kruising oversteken naar links maar weten niet dat de overkant ook groen heeft, waardoor de 2 auto's die komen aanrijden ook doorrijden. Na een flinke slip van de rechterauto en Bo's coördinatie precies tussen de auto's door levert heteen kleine hartaanval op en wat trillende handen, maar gelukkig geen gewonden of schade. Adem in - adem uit, we gaan weer verder! We stoppen onderweg bij het Baha Honda State park waar een prachtig heldere oceaan aantreffen, maar waar het helaas wel wat stinkt door het wier dat op het strand aangespoeld. We hebben er even gezeten en gezwommen maar trokken de lucht niet helemaal dus zijn na een uurtje weer verder gereden.

Rond 15:00u komen we langs Big Pine Key waar volgens de boekjes de key deer leeft (kleine schattige hertjes). We wilde hier een late lunch doen dus reden we het eiland op, en daar keken de eerste schattige oogjes ons al aan. Onderweg naar de No name pub (ook uit de boekjes) zagen we overal waar we keken deze super leuke hertjes en een grote leguaan op straat. Echt zo gaaf dat we al deze dieren zomaar in het wild zien! Als we bij de No name pub aankomen ziet het er een beetje stilletjes en gesloten uit, maar we duwen toch de deur open en komen in een donker hol die van boven tot onder helemaal beplakt is met 1 dollar briefjes!! We moeten even met onze ogen knipperen. Sinds de jaren ‘80 nieten mensen hier beschreven briefjes van een dollar aan de muur en plafond, het ziet erg bizar uit! We delen er een pizza en krijgen een bakje met stiften zodat we ook een dollar kunnen bekladderen en daarna aan de muur kunnen nieten.

We rijden hierna door naar Key West en het doet meteen erg gezellig en apart aan. We checken in bij het geboekte guesthouse, onze kamer en de rest van het huis zien er super schattig uit, daarnaast ligt het ook nog eens precies in het midden waar alles te doen is. We lopen via Duval street (de ‘main' straat in Key West) naar de haven, hier wordt rond 20:00u de zonsondergang gevierd. Er staan overal straatartiesten, iemand doet trucjes met katten, wat best zielig is, er zitten waarzeggers, er is een man die gitaar speelt en zijn hond haalt de fooien op, het is een gekkenhuis, maar wel grappig om te zien. De zonsondergang is mooi ondanks de wolken en als hij eenmaal onder is lopen we Duval street helemaal af. In deze straat liggen heel veel bars, restaurants en héél veel foute t-shirt en souvenirwinkels. Overal in de bars staan foute cover artiesten, en het stikt er van de rare dronken mensen. Niet helemaal ons ding maar we kunnen er wel om lachen. We gaan zonder eten naar bed, want we hebben geen trek meer na onze late lunch.

Day 15: Naples - Florida city

Ook vandaag ontbijten we weer bij het motel, deze keer voor onze motel kamer op de super leuke gekleurde stoelen. Hierna pakken we de boel weer in, halen nog ijs voor in de koelbox en heftige muggenspray voor in de everglades en rijden eerst naar het strand/pier van naples. We parkeren en lopen dan via het strand naar de pier. Dit is geen super toeristische pier met allerlei winkeltjes maar gewoon een lange houten pier met veel vissende mensen erop. Als we nog niet halverwege zijn zien we al dolfijnen zwemmen! Ze zijn overal maar we blijken de enige die dit interessant vinden. Er staan een hoop mensen bij een visser te kijken maar wij zijn druk met de dolfijnen. Dan begint opeens iedereen te klappen en blijkt de visser een ‘soort' haai gevangen te hebben van zeker 100 pond. We zien nog veel meer dolfijnen die rustig rondzwemmen rondom de pier. Super gaaf!! Terwijl we over het water kijken is het visdraad van de visser naast ons vast komen te zitten in een pelikaan. Hij probeert met een soort net de pelikaan uit het water te tillen zodat hij het draad los kan maken. Dit lukt na veel gedoe (de pelikaan is veel te eigenwijs) en dan haalt hij het draad los en springt de pelikaan weer het water in. Omdat we maar voor een uur parkeergeld hebben betaald moeten we teruglopen maar zien nog meer dolfijnen. Eline wilt het liefst niet meer weg, maar er zit niets anders op.

We lopen weer terug naar de auto en rijden dan via de Tamiami trail richting de Everglades. We stoppen even bij het kleinste postkantoortje van de VS, die helaas gesloten is omdat het zondag is, en rijden dan verder naar het everglades safari park.

Hier gaan we eerst mee met de airboat, deze gaat dwars door het gras en het super ondiepe water, dit is nog niet de echte everglades, want daar mogen geen boten komen, maar we zien toch een stukje everglades en een aantal alligators. Onze gids is nogal een hippie en kan alleen maar praten over natuur dit en natuur dat.. en dit terwijl ze de boot midden in de zon stil legt terwijl het 40 graden is. Pfff.. we wilde bijna het water inspringen, maar hebben het maar niet gedaan.. je weet wel; alligators enzo ;) Toen we terug waren hebben we een rondje door het park gedaan en nog meer alligators gezien. Daarna was er een korte alligator show met 6 alligators, hier werd van alles verteld over de beesten en wist de ‘trainer' het een en ander uit te leggen door de alligators te gebruiken, hij ging zo op die beesten zitten, trok hun bek open etc. Maar die beesten verroeren geen vin, schijnbaar is wat ze in hun 80 jarige leven doen alleen maar zwemmen, eten en slapen, wat een leven! Hierna kon je nog als een echte tourrist op de foto met een baby alligator in je handen, maar dit hebben we maar even geskipt.

We rijden door naar de zuid entrance van het park. We komen langs tientallen palmbomen boerderijen en er staan overal stalletjes langs de weg met fruit, en ook 2 eng uitziende mannen met 3 golden retriever pups :( Zag er niet echt lekker uit.. we hadden die pups het liefst meegenomen! Eenmaal bij de entrance mogen we natuurlijk weer dokken en rijden we verder naar Royal palm visitor center waar we een korte trail lopen van een uurtje. Ziet er allemaal erg mooi uit, de zon brand alleen weer als een gek, en dat terwijl het al avond is. We zien hier een volwassen en een baby alligator en horen allerlei dierengeluiden door elkaar.

Als we terug zijn bij de auto rijden we naar het motel, dit ligt op een rare plek, een soort dorp dat opeens verschijnt met alleen maar restaurants en motels langs de weg, meer is er niet. Het motel is een rare oase op deze weg, leuke kleine huisjes naast elkaar met overal palmbomen en zitjes. Er zit een magnetron in, dus we halen een soort tosti to go van de Denny's en warmen de spaghetti van gister op en we hebben nog yoghurtjes in de koelbox. Een prima maaltijd en eventjes een avondje niet uiteten. We chillen lekker op onze kamer zodat we morgen weer fit zijn! We horen op de TV dat de regen voor veel overlast heeft gezorgd in zuid-florida in korte tijd, dus we doen de deur open en zien dat het inderdaad flink geregeld heeft, we hebben er helemaal niks van meegekregen! Op deze manier is regen wel prima!

Day 14: Fort Myers - Naples

Zaterdag 19 mei 2012

Na weer een lekker ontbijtje op het terras van het motel (we hebben mazzel dit jaar, bij een hoop motels zit gratis uitgebreid ontbijt!) zetten we alle spullen weer in de auto en duimen dat de TomTom het weer doet. Helaas :( We hangen hem wel aan de oplader en wie weet gaat hij het nog wel doen. Hij gaat namelijk wel aan, maar blijft hangen tijdens het opstarten. We rijden met een kaart en de bordjes langs de weg naar Sanibel. De weg ernaar toe is prachtig en Sanibel zelf zou heaven on earth moeten zijn maar het valt ons een beetje tegen. Bijna de hele kustlijn is bezet door hotels en grote huizen van rijke mensen waardoor het maar 3 parkeerplaatsen zijn. Daarnaast is het zaterdag en dus erg druk! We vinden wel een parkeerplaatsje en lunchen op het strand. Zeker niet verkeerd, maar ook niet mega bijzonder. We zetten dus koers richting Naples, nadat de TomTom heel even de kaart erin gooit maar dan weer uitvalt besluiten we toch opzoek te gaan naar een nieuw navigatie systeem, want dit is gewoonweg niet te doen (lees: oldschool kaartlezen is gewoon niet meer mogelijk tegenwoordig). Bij Best Buy kopen we een Garmin en ruilen Tom om voor Melissa. Op hetzelfde terrein lopen we nog een Ross en een Target binnen en rijden dan door naar het Motel. We hadden hier wat willen relaxen maar het is helaas alweer 18.00 door de oponthoud van rijden met een kaart en het zonder navigatie zoeken naar een winkel waar ze navigatie verkopen. Dus checken we in bij het schattige Lemon Tree Inn waar er leuke gekleurde stoelen voor onze kamer staan en rijden daarna over 5th avenue, de place to be in Naples. Dit zag er erg leuk en gezellig uit, maar wel voor de rich & famous, niet echt ons ding. We rijden daarom naar de Cheesecake Factory die we op de heenweg gezien hebben en eten hier ook weer erg lekker. We krijgen eindelijk weer wat groenvoer binnen! Eline eet ongeveer ¼ van haar gigantische bord pasta en we laten de rest dus in een doggybag doen, wie weet kunnen we er nog wat mee, zonde om het weg te laten gooien. Als we bij het motel komen is het zoals elke avond weer láát en is het dus weer douche en naar bed.

[ we gebruiken alleen de foto's die met onze telefoons gemaakt zijn voor het blog omdat de kaartlezer de kaarten van onze fototoestellenniet leest.Voor deze dag hebben we geen foto's gemaakt met onze telefoons, dus helaas geen foto's. Foto's zijn beschikbaar als we terug zijn op aanvraag ;) ]